مدح و ولادت امام هادی علیه‌السلام
امـشب فـزوده‌انـد صـفـاى مـدیـنـه را نـور خـدا گـرفـتـه فـضاى مـدیـنه را با جلوه هاى اشرقـت الارض قـدسیان بـستـنـد چـلچـراغ سـمـاى مـدیـنـه را روح الامین به یاد بهار نـزول وحى گـلبـوسه می‌زنـد سر و پاى مدینه را بیت النبى و گـنبد خضرا و مسجدش بخشیده لطف صحن و سراى مدینه را در وادى قـبـا به تـمـاشـا نـشـانـده‌انـد آن نخـل هاى سـبـز قـبـاى مـدیـنه را آن گونه خرّم است که گویى گشوده‌اند بر هـشت خُـلـد پـنجره هاى مـدینه را عطر و گلاب لاله بدین گونه دلپـذیر تغـیـیر داده حـال و هـواى مـدیـنه را نور جمال حضرت هادى است که اینچنین روشن چو روز کرده فضاى مدینه را ماهى دگر به محور خورشید عشق تافت تا روشنى دهـد هـمه جـاى مدیـنـه را آنسان که بود هجـرت والاى احـمدى تاریـخ سـاز شهـر و بنـاى مـدیـنه را این وارث رسول هم از راز هجرتش تا سـامـرا رسـانـد صفـاى مـدیـنـه را گلبانگ شادى است بگوش فرشتگان فـریـاد مـکـه را و نــداى مــدیـنـه را کاین ماه جـلـوهاى جـمال محمد است ابـن الــرضـاى دوم آل مـحـمـد است |